Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Duo Reges: constructio interrete. Cave putes quicquam esse verius. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Illi enim inter se dissentiunt.

Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;

Collatio igitur ista te nihil iuvat. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Aufidio, praetorio, erudito homine, oculis capto, saepe audiebam, cum se lucis magis quam utilitatis desiderio moveri diceret. Memini vero, inquam; Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.

Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Suo enim quisque studio maxime ducitur. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat;

Non igitur bene.

An tu me de L. Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis;

Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Restatis igitur vos; Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Si longus, levis dictata sunt. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L.

Respondeat totidem verbis. An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt? Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum.

Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.

Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.

An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit?

Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Quaerimus enim finem bonorum. Summus dolor plures dies manere non potest? Totum autem id externum est, et quod externum, id in casu est. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Ita prorsus, inquam;

Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Sed fac ista esse non inportuna; At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus;

Si longus, levis dictata sunt.

Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Non laboro, inquit, de nomine. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.