Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Deinde non quaerimus, quid obscuretur aut intereat, quia sit admodum parvum, sed quid tale sit, ut expleat summam. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Quid de Platone aut de Democrito loquar? Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Duo Reges: constructio interrete. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. De vacuitate doloris eadem sententia erit.

Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Quod cum dixissent, ille contra. An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Quippe: habes enim a rhetoribus; Haec dicuntur fortasse ieiunius;

Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit.

In eo autem voluptas omnium Latine loquentium more ponitur, cum percipitur ea, quae sensum aliquem moveat, iucunditas. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Ut aliquid scire se gaudeant? Age, inquies, ista parva sunt. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus;

Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum;

Perge porro; Istic sum, inquit. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.

Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?

Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Disserendi artem nullam habuit. Id enim natura desiderat. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.

Torquatus, is qui consul cum Cn.

Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Quae contraria sunt his, malane? Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit.

Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex.

Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Cur iustitia laudatur? Et quod est munus, quod opus sapientiae?

Hunc vos beatum; Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Hic ambiguo ludimur. Deprehensus omnem poenam contemnet. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat.

Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.

Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Hic nihil fuit, quod quaereremus. Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene. Est, ut dicis, inquit; Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Res tota, Torquate, non doctorum hominum, velle post mortem epulis celebrari memoriam sui nominis. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est;

Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis.

Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Ac ne plura complectar-sunt enim innumerabilia-, bene laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo.