Res tota, Torquate, non doctorum hominum, velle post mortem epulis celebrari memoriam sui nominis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At enim hic etiam dolore. Quae cum dixisset, finem ille. Sed fortuna fortis; Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Non laboro, inquit, de nomine. Duo Reges: constructio interrete.

Graece donan, Latine voluptatem vocant.

Quae contraria sunt his, malane? Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Pauca mutat vel plura sane;

At certe gravius. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Hoc non est positum in nostra actione. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;

Confecta res esset. Quorum altera prosunt, nocent altera. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Recte, inquit, intellegis. Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. Sed fac ista esse non inportuna; Quis istud possit, inquit, negare? Paria sunt igitur. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam.