Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Si enim ad populum me vocas, eum. Haec non erant eius, qui innumerabilis mundos infinitasque regiones, quarum nulla esset ora, nulla extremitas, mente peragravisset. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Sed quod proximum fuit non vidit. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Duo Reges: constructio interrete. Sedulo, inquam, faciam. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Quare ad ea primum, si videtur; Itaque fecimus.

Quid nunc honeste dicit?

Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Quorum altera prosunt, nocent altera. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Venit ad extremum; At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata;

Itaque ad tempus ad Pisonem omnes.

Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Urgent tamen et nihil remittunt. Cur haec eadem Democritus? Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint.

Oratio me istius philosophi non offendit; Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Beatus sibi videtur esse moriens. Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Tum ille: Ain tandem? At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno? Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.

Itaque contra est, ac dicitis;

Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Quid ad utilitatem tantae pecuniae?

Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt.

Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare?

Ea possunt paria non esse. At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Nemo igitur esse beatus potest.